فصل ها هر کدام در ادبیات فارسی معانی پنهانی دارند و استعاره از چیزهای دیگری هستند. برای مثال بهار مفاهیم زایندگی و زیبایی را منتقل می کند، زمستان به ویژه شب هایش نمادی از بیداد و نخوت است و پاییز در شعر فارسی گرچه اکثرمان را یاد «پادشاه فصل ها پاییز» می اندازد اما در ادبیات کهن نشان از هجران عاشقانه داشته است. در این میان اما شاید به نظر برسد تابستان اهمیت فصل های دیگر را در تصویرسازی و صور خیال شعر فارسی نداشته باشد چرا که کمتر پژوهش هایی متوجه معنای ضمنی و استعاری تابستان در ادبیات است. اما با این حال تابستان نیز چه بین شاعران معاصر و چه قدما جایگاه خود را داشته است. در این مطلب گذری کوتاه داشته ایم بر تابستان در شعر فارسی.